ေမာင္စိန္ေသာင္းရဲ႕ မႏွင္းရည္ (အသက္ ၅၈ ႏွစ္)

အခုေလာက္ဆို သူတို႔ သြားၾကေရာေပါ့ ...

သူတို႔ဆိုတာက က်မရဲ႕ ေဆြမ်ိဳး ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ ... သြားၾကၿပီ ... ေရေဝးမွာ ဒီညေန ၃ နာရီ။

“သူ ... ေဒၚေဒၚခ်ိဳ႕ကို ၿပံဳးျပသြားေသးတာ” ဆိုတဲ့အသံကို က်မ ၾကားေယာင္ေနမိတယ္။ ေအာက္ခ်င္းငွက္ေတြဟာ ငွက္ဖိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ငွက္မပဲျဖစ္ျဖစ္ တေကာင္ေသရင္ ေနာက္တေကာင္လည္း လိုက္ေသတယ္ဆိုတာကို က်မ မယံုတဝက္ ယံုတဝက္ ... ဒီေန႔ က်မရဲ႕ ေဒၚေဒၚခ်ိဳ စ်ာပန ... တိုက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ ... သူ႔ ခင္ပြန္းသည္ က်မတို႔ရဲ႕ ဦးဝဏၰ (စာေရးဆရာ ဒါရိုက္တာ ေမာင္ဝဏၰ) ဆံုးတာ ၄ လျပည့္တဲ့ေန႔။

အေဒၚထဲမွာ အငယ္ဆံုး ... က်မတို႔နဲ႔ အေဒၚလိုထက္ ညီအစ္မလို၊ သူငယ္ခ်င္းလို ေနာက္ေနာက္ေျပာင္ေျပာင္ ေနတတ္သူ။ သူ႔ ခင္ပြန္းသည္ကို အားကိုတာထက္ ကိုးကြယ္တယ္လို႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ ခ်စ္တဲ့သူ။ ခင္ပြန္းေသၿပီး မၾကာဘူး အိပ္ရာေပၚ ဗံုးဗံုးလဲက် ... ၄ လ မျပည့္ခင္ ေနာက္က လိုက္သြားတဲ့သူ။ ေမာင္စိန္းေသာင္းနဲ႔ မႏွင္းရည္ဆိုတာ တြဲရက္ပါလို႔ သူ သက္ေသျပလိုက္တယ္လို႔ က်မ ထင္မိတယ္။

အခုေတာ့ ေမာင္စိန္ေသာင္းရဲ႕ မႏွင္းရည္ဟာ မႏွင္းရည္ရဲ႕ ေမာင္စိန္ေသာင္းေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္သြားေလၿပီ။

ဝါႏု၊ ထြန္းဝင္းေအာင္ ... ေျပဇင္ (ေမာင္ေမာင္)၊ ဥကၠာ (ဓာတ္ခဲ) တို႔ရဲ႕ ခ်စ္ေသာ ေမေမ၊ ပန္းႏုေလးရဲ႕ ခ်စ္စြာေသာ ဘြားဘြား ... ေကာင္းရာသုဂတိ လားမွာပါ ...။

0 comments: